HOMILIA

Senideok: zelango aldea aurkitu geiken bizitzeari buruzko jarreraz lehenengo irakurgaian edo ebanjelioan azaldu jakuzan jarreren artean!

Lehenengo irakurgaiko anaia makabearrek Jainkoagan dabe uste on osoa, eta heriotzea ez dala bizitzearen mugea uste eta sinisten dabe: Jainkoaren esku dago bizitza, bere erregalua da-ta; eta halantxe bizi dabe.

Ebanjelioko saduzearrek, senideok, euren ahalmen eta ondasun kopuruaren arabera bizi dabe, eta bizikera horretatixik ataraten dabe euren ustea eta siniskerea: bizitzea ez da jaiotzatik heriotzara arteko epea baino; eta ahal danik eta erosoen igaro behar da; ez daigun, ba, atsegina baino bilatu.

Zer gertatzen da, senideok, gure artean ere? Egia esan, biztuerea, geroko bizitzea eta abar egunero entzuten eta esaten doguzan berbak dira. Baina ez ete dira holangoak berba hutsak, ezelango eduki (edo kontenidu) bakoak, esan-beharreko eta, esandakoan, ondo eta lasai geratzeko berbak? Baietz dirudi.

Biztueran zer izango garan ez dakigulako, haretaz heriotzaz daukagun ziurtasunik ez daukagulako (badakigu hiltea jaiotzeari zor jakuna dala; baina biztuerea?), eta biztueran Jainkoak hartzen eta neurtzen gaitula jakiteak bildurtu egiten gaitulako, nahiago dogu ez-ikusi, ez-jakin, entzungor egitea, eta mundu honetako atseginen bila abiatzea.

Entzun deutsogu Paulori bigarren irakurgaian: sinismena danentzat ez dalako.

Baina, senideok, Jesusegaz batera, eta lehenengo irakurgaian aurkitu doguzan anaia makabearrek emoten daben erantzun sendoa gogoan hartuta, biztuerea autortzen badogu (domekero egiten dogu Kredoan), ezin izango dogu besterik egin Jainkoagan uste on osoa jarri baino.

Aintzat hartuko doguz orduan bigarren irakurgaian Paulok zuzendu deuskuzan berbak: Jainko Aitak grazia hutsez emon deusku betiko poza eta zorionaren itxaropena: hain maite izan gaitu!

Hau jakinda, ba, senideok, biztuereak ez deusku bildurrik emoten, uste on osoa Jainkoagan jartea baino; eta gure bizitzaldi hau ez dala bertanbehera geratuko eta ustelduko dan ezer, Jainkoak berak burutuko dauana baino, eta zorionean!

Esker onez eta Jainkoaren nahiaren arabera bizi izateko deia dogu, ba; sinismena aintzat hartzea!